SENSİZ'İM

Sensiz'im ölümümün son satlerinde çaresizim azraili bekliyorum kapımda kurtlar uluyor ve ben seni düşünüyorum herşeyimle benliğimle sadece seni tabutum kalkıyor ve ben seni göremiyorum derin bir ah çeki yorum gelmek istiyorum sana ama ölü olduğumu anladığım da tekrar ve sana gelmi yeceğimi anladığım da tekrar tekrar ölüp ölüp diriliyorum sen benim mezarıma bile gelmeyen sen benim ölüme bile saygı göstermeyen ve sen sevgimizi üç paraya satıp ta kirleten sen sen hiç bir beşeye değmez sin sen hiç bir değer etmez sin sen sen şerefsiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiz zannetmeki gözlerim sana baktıkça bıkacak ölsemde ruhum seninle kalacak kapanırsa gözlerim senden önce bu hayata  inanki son sözüm seni seviyorum olcak

            

           Anlattıkça kış vuruyor satırlarıma
           Anlattıkça üşüyor, anlattıkça ısınıyor yüreğim.
           Bugün sardunyalarım da açmadı
           Belki de küskün renklere 
           Ellerimde günah gibi yaşayamadıklarım
           Sensiz soluyorum anlayacağın
           Mavi mavi ölüyorum
           Duyuyor musun, orada mısın, 
           Var mısın, yok musun?
           Bir tek şeyi unutma!
           Seni sevdim ben.
           Yanarak, yıkılarak 
           Aklıma her geldiğinde ağlayarak....





Sen attın bu kör düğümü 
Çare sende bende değil 
Kör olsun şu aşkın gözü 
Hata bende sende değil 
Kapat çile kapısını girmesin o vefasızlar
Dünya denen şu hanede elbet seni biri anlar

En büyük yangını sen başlattın yüreğimde
Hadi ara itfaiyeyi gelsin söndürsün
Sen gider gitmez sel oldu gözyaşlarımla bu koca hayat
Hadi ara hadi ara gelsin durdursunlar bu seli
Deprem gibi oynattın heryeri yıktın döktün kırdın camı pencereyi
Hadi kimi ararsan ara şimdi gelsin toparlasınlar bu evi
Ne yaparsan yap kimi ararsan ara
Aradığında bir bulamayacağın ben varım artık
Gidiyorum mutlu ol herşey senin olsun
Ha unutmadan herşeyi dağıttığım için üzgünüm
sen toparlar yeniden bir hayat kurarsın
ama benden bir başkasıyla ben yokum artık
Buda bir iz kalsın benden sana
Senin izin hep bende kalacak unutma bunu asla
Yalan dünyanın yalancı insnaı hoşçakal


αуℓαя ѕσηяα вυgüη уιηє тıρкı вєηι вıяαктığıη güηкü gιвι αуηı şαякıуı кσуυρ тєувє вιя ѕιgαяα уαктıмвυ кєz уαğмυя уαğıуσя∂υ ∂ışαяı∂α νє вєη уιηє ¢αмıη кєηαяıη∂α αуℓαя ѕσηяα вυgüη вєηι вıяαкıρ gιттιğιη güηкü α¢ıуı ∂υуυмѕα∂ıм ιçιм∂єуαğмυя ναя∂ı ∂ışαяı∂α вυ кєz αçıк вıяαктıм ρєη¢єяєуι,вıяαктıм ∂αмℓαℓαя ∂ιℓє∂ιğιη¢є ıѕℓαтѕıη вєηι νє кαℓємιм∂єη αуℓαя ѕσηяα вυgüη уιηє ѕєηιη ιçιη ∂öкüℓєη ѕöz¢üкℓєяιѕιgαяαм∂αη ∂єяιη вιя ηєƒєѕ çєктιм ιçιмє ѕєη вυяα∂α σℓѕαу∂ıη кızαя∂ıη вαηα 'ιçмє şυ zıккıмı' ∂єя∂ιη∂ışαяıηıη ѕσğυğυ вυğυℓαη∂ıяıя∂ı αяαвαηıη ¢αмℓαяıηıвєη кυ¢αğıηα υzαηıя∂ıм,ѕєη ѕαçℓαяıмı σкşαя∂ıηвαк αуℓαя gєçтι вєвєğιм нαηι σ нιç αуяıℓмαуα¢αğıмız güηℓєя ναя∂ı уα ιşтє σηℓαя нιç gєℓмє∂ι!güηℓєя¢є,gє¢єℓєя¢є вєкℓє∂ιм,ηє уαğмυяℓαя ηє вαнαяℓαя єѕкιтιρ вєкℓє∂ιм αмα gєℓмє∂ι!αуℓαя ѕσηяα вυgüη уιηє ѕєηιη ιçιη вυ ѕαтıяℓαяı уαzαякєη güηєş αçıνєя∂ι кαρкαяαηℓıк göкуüzüηєσ вιzιм αşкıмızıη üzєяιηє нιç ∂σğмαуαη güηєş αуℓαя ѕσηяα вυgüη уαğмυяℓαяıη σятαѕıηα ∂σğυνєя∂ι ιşтєвιяαz∂αη göккυşαğı ∂α çıкαя вєℓкι σ вєηιм ѕєηѕιzℓιğιмιη кαяαηℓığıηı αуℓαя∂ıя αу∂ıηℓαтαмαуαη göккυşαğı вυ уαğмυяℓυ кış güηüηüη кαяαηℓığıηı αу∂ıηℓαтαвιℓιя вєℓкιηє∂єη вєηι вıяαкıρ gιтмιşтιη ѕαηкι؟σуѕα ∂αнα ѕöуℓєує¢єк öуℓє çσк şєуιм ναя∂ı кι ѕαηα ιçιм∂єкι ѕσηѕυz αşкıмα ∂αιя


        

ѕιℓ кızıм ѕιℓ σ gözüη∂єкι кαяαηℓıк єѕєяι gєz∂ιgιη ѕєяѕєяιℓєя∂єη кαт кαт üѕтüη∂üя şυ кαяşıη∂αкι ѕєяѕєяι!

Duymak İstediğim Sözler Vardı Duymak istediğim, sözler vardı, Senden bir kez olsun duymadığım. Ben hiçbir zaman “canın” olmadım. Söylemediğin cümleler vardı, Bir kez olsun söyleyemediğin. “Seni seviyorum” ilk baştaydı. Duyulmamıştır “aşkım” dediğin. “Seni seviyorum”dan çekindin. Belki, inat değil seninkisi. Belki de, söylemekten acizdin. Söylemek korkutuyordu seni. Seni tanıdığım günden beri, Bir gün söylersin diye bekledim, Beni ne kadar çok sevdiğini. Tam iki yıl boyunca bekledim. Bekledim, bir gün beni sevmeni. Söylesene ben hiç öyle miydim? Saklamadım duygularımı ben. Sen benim aşkımdın, sevgilimdin. Sen benim kalbimdin, bebeğimdin. “Seni seviyorum İlkay”, derdim Zorla lütfedip “ben de” dediysen, Kendimi şanslı kabul ederdim. Ne hissettiysem sana söylerdim. O günü hiç hatırlıyor musun? Haziran ayının yedisiydi. Bir tuhaftın o gün, huzursuzdun. İlk defa böylesine mutsuzdun. Ağzındaki baklayı çıkardın. “Artık ayrılmalıyız” diyordun, Yaşananlar bitsin istiyordun. Neden ayrılalım? diye sordum. Sesin titriyor ve ağlıyordun. “Neden mi? ” dedin, “belli değil mi? ”. “Koca aptal seni seviyorum” Sonunda duydum istediğimi. Sonunda istediğimi duydum. Böyle mi olsun istemiştim ben. Neden dört dörtlük olmaz ki,neden?

Duymasin
Cok özledim dudagini dilini
Yillar varki saramadim belini
Duydum eller tutar simdi elini
Hasretiyle yasadigimi duymasin

Viran oldu su gönlümün sarayi
Saran yoktur icindeki yarayi
Dar eyledi bana bütün dünyayi
Hayatima küstügümü duymasin

Biraz olsun tas kalbi sizlamaz
Canim gibi sevdim bana inanmaz
Nasil olsa bu can onsuz yasamaz
Tenesire yattigimi duymasin

Gün gelecek herkes hesap verecek
Dogrular huzura orda erecek
Varmi baska benim gibi sevecek
Onun icin âğlâdığmı duyma$ıñ.: